ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕ

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

 Στο 1821 ΟΙ ΡΙΖΕΣ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ

(ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΛΕΥΤΕΡΙΑ )

«Βουλιάζει όποιος σηκώνει τις μεγάλες πέτρες», λέει ὁ Σεφέρης

Έχουν  περάσει 199 χρόνια από τον μεγάλο ξεσηκωμό του Έθνους και  δεν υπάρχει ψυχή Ελληνική ,δεν υπάρχει σκέψη Ελληνική που να μην βλέπει το μεγάλο γεγονός ,σαν κάτι το απίστευτο που συνετελέσθη από ανθρώπους στην πλειοψηφία τους απαίδευτους μεν, αλλά με μεγάλο ανάστημα ,δύναμη ,αντοχή και πνοή, που είπαν όχι στην σκλαβιά τους. Έτσι ήρθε η Ανάσταση του Έθνους. Οι αγωνιστές είναι τέκνα πρώτα  της ελευθερίας και μετά  των Ελλήνων.

Η Επανάσταση ήταν η μεγάλη εθνική ώρα, που ξέφυγε από τα συνήθη μέτρα και άλλαξε την γεωπολιτική πραγματικότητα στην Ανατολική Μεσόγειο και έφτιαξε μια καινούργια Ελλάδα

Όμως ποτέ άλλοτε το Ελληνικό Έθνος δεν  γιόρτασε την εθνική του γιορτή  με τόσο πόνο αλλά  και εγκαρτέρηση για τα δεινά της τελευταίας επταετίας που συνεχίζονται. Όμως το μέγα προνόμιο του Ελληνισμού είναι το πνεύμα, δυστυχώς στην σημερινή κρίση  η πνευματική παρουσία είναι ελάχιστη .  Αξίζει να θυμηθούμε το πνεύμα του 21  ,όπως ο μέγιστος αγωνιστής Μακρυγιάννης το καταγράφει: «..Ότι αρχή και τέλος, παλαιόθεν και ως τώρα, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε τρώνε από ᾿μάς και μένει και μαγιά. Και οι ολίγοι αποφασίζουν να πεθάνουν κι᾿ όταν κάνουν αυτείνη την απόφασιν, λίγες φορές χάνουν και πολλές κερδαίνουν….Μια χούφτα απογόνοι εκεινών των παλαιών Ελλήνων χωρίς ντουφέκια και πολεμοφόδια και τ᾿ άλλα τ᾿ αναγκαία του πολέμου ξεσκεπάσαμεν την μάσκαρα του Γκραν Σινιόρε, του Σουλτάνου, οπού ᾿χε εις το πρόσωπόν του κ᾿ έσκιαζε εσέναν τον μεγάλον Ευρωπαίον. Και του πλέρωνες χαράτζι εσύ ο δυνατός, εσύ ο πλούσιος, εσύ ο φωτισμένος, και τον έλεγες Γκραν Σινιόρε, φοβώσουνε να τον ειπής Σουλτάνο. Όταν ο φτωχός ο Έλληνας τον καταπολέμησε ξυπόλυτος και γυμνός ..».

Αυτό είναι το μαγικό νόημα του 1821. Το ίδιο νόημα την ίδια ορμή έδωσαν οι Έλληνες σ’ όλους του αγώνες τους για την λευτεριά το 1912-1922,το 1940,στην Αντίσταση. Οι ξυπόλητοι ανέβηκαν στην Πίνδο και έσπασαν τα μούτρα στο φασισμό του Μουσολίνι, ανέβηκαν στα κακοτράχαλα βουνά  για κτυπήσουν τον ναζισμό  και με το αγώνα τους έχυσαν πολύ αίμα και έδωσαν ένα ακόμα μήνυμα ,ένα ακόμα τραγούδι στην ελευθερία. «Όσο το Έθνος να βρίσκεται σε κοινωνία οργανική με το Εικοσιένα, ενωτίζεται το πολύμορφο δίδαγμά του κι εμπνέεται από αυτό, τόσο πιο στερεή και αυθεντική θα γίνεται η καθημερινή του ζωή. Και όσο ο Έλληνας διδάσκεται από αυτό, τόσο πιο προσωπικός θα γίνεται ο βίος του, και τόσο πιο ατράνταχτος θα στέκεται μέσα στην ανεμοζάλη των καιρών.»[1]

Για να λάμψει αυτό το μέγα δίδαγμα και να ψυχώνει το Έθνος μας ο ιερός παλμός του Εικοσιένα

Βέβαια το 21 βγαίνει έξω από κάθε σύγκριση από κει ξεκίνησε το μεγάλο Ελληνικό παραμύθι για την λευτεριά που συνεχίζεται  με όλες του τις δυσκολίες μέχρι σήμερα. Ο Ελληνισμός μπολιάστηκε τόσο δυνατά από το 21 που έχει την δύναμη και στα δύσκολα να επιβιώνει και να ανανεώνεται αλλά και τελικά να βρίσκεται στην πρώτη γραμμή  σε μια εποχή συνεχούς ανασχηματισμού. Η ζωή των Ελλήνων ήταν σε μεγάλες περιόδους δύσκολη  και υλικά και πνευματικά, σήμερα βιώνουμε την μεγίστη δυσκολία  και σκληρά παλεύουμε ελπίζοντας για αύριο. Η οικονομική κρίση και  άλλους λαούς τους έπληξε πολύ κι άλλους μέτρια, τον δικό μας λαό τον συνέθλιψε. Πάντως παρατηρείται  πια ένα μεγάλο πισωγύρισμα στα κοινωνικά δικαιώματα  σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης και στην Ελλάδα μας. Οι άνθρωποι σηκώνουν, άλλοι μεγάλους κι άλλοι μικρότερους, σταυρούς και πορεύονται το δικό τους δρόμο προς τον προσωπικό τους Γολγοθά.

Η Ελλάδα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι η παλιά δόξα, είναι η μαχητική διαδικασία της αιώνιας διαπάλης του Γολγοθά και της Ανάστασης. Της μάχης της λευτεριάς με την βία ,της κτηνωδίας της φτώχιας, με την υποδούλωση . Οι κίνδυνοι πού απειλούν σήμερα τήν Ελευθερία μας είναι πολύ μεγαλύτεροι από άλλοτε.  

Όμως πάντα νικητής με το πνεύμα του 21 ,είναι η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ .

Αυτό είναι το πνεύμα της σύγχρονης Ελλάδας «  θαρσεῖτε, ἐγὼ τὸν κόσµον νενίκηκα, καὶ τοὺς δεσµίους ἐρρυσάµην» Ας οπλιστούμε με θάρρος αυτή τη δύσκολη εποχή, που μας βαραίνει ακόμη περισσότερο ο προσωπικός σταυρός μας. Γιατί ακολουθεί η Ανάσταση

. «Προσδοκώ μαζί σας, ότι οι σημερινές γενιές θα αναδειχθούμε ως ο νέος ισχυρός κρίκος στην συγκλονιστική αλυσίδα του Ελληνισμού που ξαπλώνεται πάνω σε τούτη τη γη αιώνες τώρα και την κάνει πιο όμορφη».                                                                                                            

(Αντώνης Τρίτσης)

ΑΝΤΩΝΗΣ Π.ΑΡΓΥΡΟΣ